Ένα βήμα ταχείας δοκιμής κολλοειδούς χρυσού για αντισώματα IgM στον ιό παρωτίτιδας

Σύνοψη

Ο ιός της παρωτίτιδας (Mu) είναι παθογόνος παράγοντας της παρωτίτιδας, που ανήκει στην οικογένεια Paramyxoviridae. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1935 και αποδείχθηκε ότι είναι η κύρια αιτία της παρωτίτιδας.Η δημοτικότητα του MuV κορυφώνεται το χειμώνα και την άνοιξηΟι κύριες οδοι μετάδοσης είναι το σάλιο, τα τρόφιμα και τα αντικείμενα που έχουν μολυνθεί από σάλιο και οι αερομεταφερόμενες σταγόνες.Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι ευάλωτα στην παρωτίτιδαΚλινικά, η διεύρυνση του παρωτιδικού αδένα είναι το κύριο χαρακτηριστικό, συνήθης επιπλοκή είναι η ιική μηνιγγίτιδα και εγκεφαλίτιδα, ορχίτιδα, φλεγμονή του επιδίδου, ακόμη και φλεγμονή των ωοθηκών,Παγκρεατίτιδα, μυοκαρδίτιδα να περιμένει επιπλέον, είναι η αρσενική υπογονιμότητα και το παιδί αποκτήθηκε σεξ κουφή πιο κοινή αιτία, σοβαρό άτομο μπορεί να προκαλέσει αναπηρία ή θάνατο.Το αντισώμα IgM του ιού της παρωτίτιδας εμφανίστηκε λίγο μετά την εμφάνιση (2 ~ 3 ημέρες), και έφτασε στο αποκορύφωμά του μέσα σε 2 εβδομάδες, και στη συνέχεια μειώθηκε σταδιακά, η οποία μπορούσε να διατηρηθεί για αρκετούς μήνες και ήταν μια σημαντική βάση για την έγκαιρη διάγνωση της μόλυνσης από MuV.Οι κύριες μέθοδοι για τη διάγνωση της μόλυνσης από MuV στην κλινική ή το εργαστήριο περιλαμβάνουν την απομόνωση του ιού και την καλλιέργεια, ορολογική ανίχνευση (δοκιμή σύνδεσης συμπληρώματος, δοκιμή εξουδετέρωσης κλπ.), ανοσολογική ανίχνευση (ενζυματικά συνδεδεμένη ανοσοθεραπεία, έμμεση ανίχνευση ανοσοφθορισμού κλπ.).) και μεθόδους μοριακής βιολογίας όπως η rt-pcr.

Απαίτηση δείγματος

1Τα δείγματα ορού συλλέγονται με ενδοφλέβια μέθοδο σύμφωνα με τη συμβατική μέθοδο· μέθοδος επεξεργασίας δείγματος πλάσματος: 1% διάλυμα ηπαρίνης 100 μL αντιπηγή 5-10 ml αίματος, 3.8% διάλυμα κιτρικού νατρίου και αντιπηκτικά αίματος σε αναλογία 1:9, 15% 0, 04 ml διαλύματος δινατρίου εδετατού (EDTA) αντιπηδούσε με 5 ml αίματος.

2Τα δείγματα ορού ή πλάσματος μπορούν να αποθηκεύονται εντός 5 ημερών από τη συλλογή και μπορούν να αποθηκεύονται σε θερμοκρασία 4 °C. Για δείγματα μεγαλύτερα των 5 ημερών, τα δείγματα πρέπει να αποθηκεύονται σε θερμοκρασία -20 °C.Ο αριθμός των κύκλων κατάψυξης-ανάψυξης δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 3 φορές. .

3Τα δείγματα αίματος συνιστάται να εξετάζονται εντός 3 ημερών.

4Τα αποτελέσματα της αιμολύσης είναι άκυρα.